Ewa Salamon (1938- 2011) polska artystka plastyczka, graficzka i ilustratorka.

W latach pięćdziesiątych podjęła studia na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1960 obroniła dyplom w pracowni prof. Jana Marcina Szancera. Zajmowała się grafiką użytkową, ilustratorstwem, projektowaniem plakatów, pocztówek, kalendarzy oraz ceramiki.

Główna część jej twórczości to przede wszystkim ilustracje do  książek i czasopism dla dzieci i młodzieży. Zilustrowała ok. 100 książek. Jej debiutem artystycznym były ilustracje wykonywane do wydanej w tym samym roku książki „Uliczka Tabliczki Mnożenia” autorstwa Wandy Chotomskiej.
Na samym początku swojej kariery zawodowej nawiązała również współpracę z czasopismami „Świerszczyk” ( jej ilustracje zdobiły też okładki) oraz „Płomyczek”.

Ilustracje autorstwa Ewy Salamon znalazły się także w polskich wydaniach „Alicji w Krainie Czarów” Lewisa Carolla, „Brzydkiego Kaczątko” Hansa Christiana Andersena czy „Ptaka-straszydła i innych baśni braci Grimm”.

Pod koniec lat 60-tych Ewa Salamon podjęła współpracę ze Studiem Filmów Rysunkowych w Bielsku-Białej, opracowując filmy animowane reżyserowane przez Leszka Lorka (m.in. „Pan Zegarek” i „Doktor Zdrówko”.

 Od lat siedemdziesiątych Ewa Salamon zajmowała się także grafiką użytkową, wykonując plakaty reklamowe dla różnych instytucji. Jest autorką popularnego plakatu Cepelii, wykonanego w technice kolażu i przedstawiającego postać dziewczęcą w wielobarwnym stroju ludowym, z warkoczem i w czepcu.

Źródła/przeczytaj więcej: Wikipedia; Małgorzata Majerczak – https://nakanapie.pl/a/mistrzowie-ilustracji-ewa-salamon

Nie sposób pomylić prac Ewy Salamon z innymi. Rysowała bardzo charakterystyczną kreską. Znakiem rozpoznawczym jej ilustracji stały się: wyraźny kontur, płynna kreska oraz zwielokrotnione linie oraz te charakterystyczne „makaronowe włosy” malowanych postaci. Kompozycje charakteryzowało rozedrganie i poruszenie przedstawionych na ilustracjach postaci, budynków i natury. W swoich pracach bardzo często łączyła tradycyjny rysunek z kolażem, w którym sięgała po tak dla niej charakterystyczne kunsztowne koronki, kolorowe tkaniny, złote i srebrne nitki.
Szczególnie jest to widoczne w nowym wydaniu baśni Braci Grimm z lat 90.tych. Bohaterów opowieści widzimy jakby byli otoczeni delikatną koronkową pianką.

Dzięki wielusettysięcznym nakładom, co było normą w latach 6o-tych i 70-tych, ilustracje Ewy Salamon stały się znane i lubiane wśród wielu polskich czytelników.

Oto niektóre z książek ilustrowanych przez Ewę Salamon:

• „Uliczka tabliczki mnożenia” Wanda Chotomska – 1960 r.
• „Kropelka i kreska” Stanisław Szydłowski 1962 r.
• „Jurek Ogórek” Ludwig Jerzy Kern – 1965 r.
• „Długi deszczowy tydzień” Jerzy Broszkiewicz – 1966 r.
• „Żuk” Jan Brzechwa – 1967 r.
• ”Trzy kotki”  Irina Tokmakowa – 1969 r.
• „Czarna krowa w kropki bordo” Wanda Chotomska – 1970 r.
• „Brzydkie kaczątko”  Hans Christian Andersen – 1972 r.
• „Sreberko” Maria Rosińska – 1973 r.
• „Ucieczka rogatych wikingów” –  Władysław Krapiwin – 1975 r.
• „Egzamin niedojrzałości” – Saturnina Leokadia Wadecka – 1980 r.
• „Babcia Katarzyna” Andelka Martić – 1981 r.
• „Wiersze pod choinkę”  – Ludwik Jerzy Kern – 1983 r.
• „Chatka bajek”  Elżbieta Ostrowska – 1985 r.
• „Wędrówka o kraju” Wiera Badalska 1985 r.
• „Niezwykłe przygody arcypsa Buka-Barego” Wanda Karczewska – 1985 r.
• „Jak oswoić czarownicę” Wiera Badalska – 1986 r.

Źródła/przeczytaj więcej: Wikipedia; Małgorzata Majerczak – https://nakanapie.pl/a/mistrzowie-ilustracji-ewa-salamon; Barbara Gawryluk, Ilustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2019

Jest jedna książka w której ilustracje Ewy Salamon miały decydujące znaczenie. W 1977 ukazało się pierwsze wydanie „Kuchni pełnej cudów” autorstwa Marii Terlikowskiej, do której ilustracje wykonała Ewa Salamon. Książka ta była wznawiana kilkukrotnie i osiągnęła nakład setek tysięcy egzemplarzy, co czyniło z niej publikację niezwykle popularną.

Jak pisze Barbara Gawryluk: „W wielu polskich domach stała obowiązkowo na półce, a jej okładka w biało-niebieską kratkę budzi dziś wzruszenie i uśmiechy. Poradnik kulinarny dla dzieci w wielu rodzinach był pierwszą książką kucharską. Autorka zachęca w niej najmłodszych do aktywności w kuchni (…) W 1977 roku, okresie kłopotów z zaopatrzeniem, mizerią w sklepach Maria Terlikowska proponuje przede wszystkim zabawę w kuchni (…) Siłą tej wyjątkowej książki są ilustracje Ewy Salamon. Barwne obrazki myszek z sera, muchomorów z jajek i pomidorów, jamników z parówek czy krokodyli z ogórków podpowiadały małym kucharzom w trakcie przygotowań ulubionych potraw, a dziś są też unikatową dokumentacją tego, co działo się w kuchni przeciętnej polskiej rodziny, co i jak jadano w latach siedemdziesiątych, w czasach pustych półek w sklepach.”

Ewa Salamon do końca swojej pracy zawodowej mogła liczyć na zainteresowanie zleceniodawców. Podczas, gdy wielu ilustratorów w latach osiemdziesiątych miało kłopoty z znalezieniem się na zmieniającym rynku pracy, ona potrafiła zaproponować ciekawą ilustrację do nowych tytułów. Ewa Salamon pozostała czynna zawodowo aż do końca lat 90.

źródło/przeczytaj więcej: Barbara Gawryluk, Ilustratorki, ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów, Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2019