Graficzka, ilustratorka książek, urodzona 3 lutego 1930 roku w Poznaniu, zmarła 30 sierpnia 1999 w Warszawie.

Córka malarza Alfreda Lenicy, siostra Jana Lenicy (artysty plastyka, scenarzysty, krytyka sztuki, reżysera filmów animowanych, jednego z twórców polskiej szkoły plakatu), żona pisarza Tadeusza Konwickiego. Danuta Konwicka niewątpliwie pozostawała w cieniu ojca, brata i męża. W cieniu tym ustawiła się chyba najzupełniej świadomie, poświęcając swój talent grafice użytkowej: ilustracjom, głównie do tekstów przeznaczonych dla dzieci.
25 kwietnia 1949 roku poślubiła Tadeusza Konwickiego i przeprowadziła się do Warszawy, gdzie rozpoczęła studia na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych. Dyplom z grafiki artystycznej uzyskała w pracowni Tadeusza Kulisiewicza w 1952 roku. Jej pracą dyplomową był cykl wykonanych tuszem pejzaży z Czerwińska.

Jeszcze w czasie studiów podjęła współpracę z tygodnikiem dla dzieci i młodzieży „Świerszczyk”, z pismem literackim „Nowa Kultura” i z satyrycznymi „Szpilkami”. Po ukończeniu studiów pozostała wierna ilustracji książek dla dzieci. Przez blisko 50 lat działalności wykonała ilustracje do ponad 20 książek (w tym dwie męża: „Zwierzoczłekoupiora” oraz „Dlaczego kot jest kotem?”). W zasadzie jedyną ilustrowaną przez Danutę Konwicką książką przeznaczoną wyłącznie dla dorosłych są „Zwierzenia Mikołaja Restifa” Gerarda de Nervala w przekładzie Adama Ważyka (Czytelnik, 1970).

Źródła/Przeczytaj więcej: https://culture.pl/pl/tworca/danuta-konwicka; Wikipedia; htps://nakanapie.pl/autorzy/danuta-konwicka

Podstawową spuścizną artystyczną Danuty Konwickiej stanowią ilustracje do czasopism dla dzieci i młodzieży, do książek dla dzieci oraz wiele kartek świątecznych.

Te najbardziej znane prace Danuty Konwickiej to ilustracje do następujących książek: „Pilot i ja” Adama Bahdaja (1967) , „Zguba Michałka” Julii Hartwig (1969), „Dlaczego nagle pada deszcz”  Ryszarda Marka Grońskiego,  „Felek i naokoło: wiersze dla dzieci”  Wiktora Woroszylskiego a także polski przekład „Malutkiej Czarownicy” Otfrieda Preusslera (1976), wznowiony w 2009 roku przez wydawnictwo Dwie Siostry w serii „Mistrzowie Ilustracji”.

Przy pomocy kredek, akwareli oraz gwaszu wyczarowywała całą gamę kolorów ilustracji. Malarskość oraz dziecięca stylistyka były jej znakiem rozpoznawczym. Nierzadkie jest także budowanie wrażenia swoistego rozedrgania ilustracji, zwłaszcza jej konturów, celowo upraszczała formę, geometryzowała ją i poddawała dekoracyjnej stylizacji. Najchętniej ukazywała koty, ptaki i dzieci. Stosowała również technikę szkicowania piórkiem jak np. we wznowionym w 2009 roku przez wydawnictwo „Dwie Siostry” w serii „Mistrzowie Ilustracji” polskim przekładzie książki Otfrieda Preusslera „Malutka Czarownica”.

Danuta Konwicka zilustrowała m.in. następujące książki:

J. Grabowski „Gąska Małgosia”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1959

• H. Bechlerowa „Wierzbowa bajeczka”, Warszawa, Biuro Wydawnicze „Ruch”, 1964
• A. Słucki „Czarne i białe kruki”  Warszawa, Biuro Wydawnicze „Ruch”, 1965
• A. Słucki „Wiersze dla Ali”, Warszawa, Biuro Wydawnicze „Ruch”, 1965
• C. Janczarski  „Blisko czy daleko”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1955
• A. Bahdaj „Pilot i ja”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1967
• L. Marjańska „O kowbojach z Kolorado”, Warszawa, Biuro Wydawnicze „Ruch”, 1967
• T. Konwicki „Zwierzoczłekoupiór”, Warszawa, „Czytelnik”, 1969
• T. Konwicki „Dlaczego kot jest kotem?” Warszawa, Krajowa Agencja Wydawnicza RSW „Prasa-Książka-Ruch”, 1976
• M. Kownacka „U Małgorzatki”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1969
• J. Hartwig „Zguba Michałka”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1969
• O. Preussler „ Malutka Czarownica”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1976
• R. M. Groński „Dlaczego nagle pada deszcz”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1976
• P. Abraham „Kolumb na Haweli”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1980
• J. Papuzińska „ Rokiś wraca”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1981
• E. M. Raud „Półbutek, Chrobotek i Mufek”, Warszawa, „Nasza Księgarnia”, 1982

Wyjątkową pozycją w jej dorobku są ilustracje do książki „Dlaczego kot jest kotem”, która była prezentem (specjalnie dla niej napisana) od jej męża Tadeusza Konwickiego. Głównym bohaterem jest kot Konwickich o imieniu Iwan. Danuta Konwicka była wielką perfekcjonistą – do wznawianych książek prawie wszystkie ilustracje robiła na nowo, bo poprzednie nie bardzo jej się podobały.

Źródła/Przeczytaj więcej: https://culture.pl/pl/tworca/danuta-konwicka; Wikipedia; htps://nakanapie.pl/autorzy/danuta-konwicka; https://jarmila09.wordpress.com/category/ilustratorzy/konwicka-danuta/