Adam Kilian urodził się w 1923 roku we Lwowie, zmarł w 2016 roku w Warszawie. Jako szesnastoletni chłopak doświadczył wywózki z całą rodziną do Kazachstanu. Pod koniec wysiedleńczej tułaczki znalazł się w Ałma Acie, gdzie został pomocnikiem malarza w ewakuowanym z Moskwy Mosfilmie i uczył się rzemiosła od samego Sergiusza Einsteina.(…) Studia architektoniczne rozpoczął zaraz po wojnie w Nottingham, w 1948 roku z dyplomem przybył do Krakowa. Tam była już jego matka, Janina Kilian-Stanisławska (krytyk sztuki, ilustratorka, literatka), która stworzyła polski Teatr Lalek „Niebieskie Migdały”, Prowadziła go najpierw w Krakowie a następnie w Warszawie (gdzie w 1951 roku przekształcił się w istniejący do dziś Teatr „Lalka”). Adam  pracował tam jako scenograf i kierownik plastyczny teatru, ale oprócz tego tworzył w wielu innych obszarach.

U Adama Kiliana uderza wielowątkowość działalności artystycznej. Niespokojny duch, nigdy nie ograniczał się do jednej dziedziny sztuki. Oprócz tego, że był scenografem teatru lalkowego i dramatycznego, był też grafikiem, tworzył filmy animowane i programy telewizyjne, ilustrował książki i projektował okładki, plakaty i pocztówki.

Adam Kilian zilustrował przeszło 50 książek dla dzieci.

Współpracował m.in. z wydawnictwem „Nasza Księgarnia” gdzie w 1954 roku zadebiutował ilustracjami do książki Hanny Januszewskiej „O smoku wawelskim”.  Dwa lata później ukazała się chyba najsłynniejsza książka tej pary „Pyza na polskich dróżkach”.  Opowiadania H. Januszewskiej o Pyzie ukazywały się już wcześniej, ale dopiero ilustracjom ubranej w pasiastą spódniczkę żwawej Pyzy o okrągłej, uśmiechniętej buzi autorstwa Adama Kiliana zawdzięcza swoją dużą popularność.

Źródło: Barbara Gawryluk „Ilustratorki, Ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów”. Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2019

Adam Kilian był zafascynowany folklorem, przede wszystkim polskim i huculskim.  Potrafił twórczo wykorzystywać go w swoje twórczości. Odkrywał walory sceniczne drewnianych rzeźb, malowideł na szkle, wikliny.

Ilustrując książki eksperymentował ze stylem, każda kolejna książka była inna. Używał popękanych kafelków, fotografie spadających liści, łączył rysunek z fotografią lub  wykorzystywał prawdziwe ptasie pióra.

Jest twórcą projektów filmów animowanych rysunkowych i lalkowych, takich jak:  „Niespodzianki” (1970), „Niebezpieczeństwa” (1972), „Kosmicznego westernu” (1976), „Mrozika Malarza” (1980), „Miotły i ptaka” (1988).

Zilustrowane przez niego książki to m.in.:

• „O Smoku Wawelskim” Hanny Januszewskiej (1954),
• „Pyza na polskich dróżkach” Hanna Januszewska (Nasza Księgarnia, 1955)
• „Kwiatki świętego Franciszka” (1959),
• „Dawna Polska w anegdocie” M. i W. Tomkiewiczów (1961),
• „Historia Czarnego Noska” Janiny Porazińskiej (Nasza Księgarnia, 1964)
• „Dębowa Kołyska” Anny Kamieńskiej (Ruch, 1967)
• „Było nie było” Marii Krueger (Nasza Księgarnia, 1966)
• „Misie nie chcą spać” Ludwika Górskiego (1970)
• „Zamek Soria Moria” P. Ch. Osbjornsena i J. Moe (1975).

Źródła/przeczytaj więcej: https://culture.pl/pl/tworca/adam-kilian; Barbara Gawryluk „Ilustratorki, Ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów”. Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2019

„Jacek i Agatka to były dwie toczone kulki z drewna bukowego. Każda miała 8 centymetrów średnicy. Buzie miały malowane. Ich wyraz twarzy był zawsze  optymistyczny- lekki uśmiech (…) Bohaterowie tych dowcipnych miniatur, dobranocek telewizyjnych Wandy Chotomskiej, myślą i gadają jak dzieci. Ta prosta forma wydawała mi się trafna wobec treści scenariusza. Sądziłem też, że zainspiruję wyobraźnie dziecięcej widowni do dalszej zabawy w teatr”- mówi Adam Kilan w rozmowie z Barbarą Gawryluk.

„Jacek i Agatka” to jedna z najwcześniejszych polskich dobranocek, emitowana przez Telewizję Polską o godzinie 19:20 w jedynym programie telewizyjnym. Swoją premierę miała 2 października 1962 roku i była pokazywana do 1973 roku.

Jacek i Agatka to dwie główki nakładane na wskazujące palce rąk animatorek, odzianych w czarne rękawiczki. Tytułowy Jacek, mały psotnik z mnóstwem piegów na buzi, sprawiał niemało kłopotów starszej siostrze Agatce.

Bardzo ciekawy,  obszerny tekst o tej dobranocce znajdziecie na http://www.nostalgia.pl/jacek-i-agatka oraz na

:https://trojka.polskieradio.pl/artykul/2137487,jacek-i-agatka-bajka-dla-kolejnych-pokolen

Źródło; Barbara Gawryluk „Ilustratorki, Ilustratorzy. Motylki z okładki i smoki bez wąsów”. Wydawnictwo Marginesy, Warszawa 2019