Polska Szkoła Ilustracji – określenie powstałe w latach 60. XX w., używane wobec grupy polskich ilustratorów, którzy zdobyli międzynarodowy rozgłos. Zajmowali się ilustrowaniem książek dla dzieci.

Duży wpływ na ukształtowanie się tego zjawiska miała sytuacja społeczno-polityczna po 1956 roku w Polsce. Pojawiły się nowe możliwości dla ówczesnych twórców, został określony profil działań wydawniczych i scentralizowano ruch wydawniczy. Zaczęto realizować bogate plany druku książek dla dzieci, zatrudniając wielu utalentowanych ilustratorów.

Lata 1950–1980 określa się jako najlepszy okres polskiej ilustracji książkowej. Wówczas ilustracja osiągnęła bardzo wysoki poziom artystyczny, stając się polską specjalnością (głównie w obszarze ilustracji dla dzieci). Jej twórcy byli  wielokrotnie doceniani i nagradzani, a ich prace prezentowano na światowych wystawach. W latach 60. XX wieku zaczęto ich określać jako Polską Szkołę Ilustracji. Doceniono ich dużą swobodę artystyczną, różnorodność, barwność, indywidualizm artystów, poczucie humoru, bogatą formę oraz nowatorskie podejście do ilustrowania książek. O swoim podejściu do pracy mówili, że mieli świadomość, że dla dzieci wszystko musi być najlepsze – bo to jest ich pierwsza galeria sztuki.

Do grona tych  ilustratorów należeli m.in.:

Maria Orłowska-Gabryś, Zdzisław Witwicki, Janusz Grabiański, Józef Wilkoń, Elżbieta Murawska, Olga Siemaszko, Jan Marcin Szancer, Bohdan Butenko, Hanna Czajkowska, Teresa Wibik, Jerzy Srokowski, Zbigniew Rychlicki, Janusz Stanny, Elżbieta Murawska, Elżbieta Gaudasińska, Bożena Truchanowska, Janusz Grabiański, Krystyna Witkowska, Anna Kołakowska, Andrzej Strumiłło, Bożena i Wiesław Majchrzakowie, Mieczysław Piotrowski, Andrzej Heidrich.

Pierwsze sukcesy polskich ilustratorów odnotowano w 1959 roku, kiedy artyści z  III Międzynarodowej Wystawy Sztuki Edytorskiej  w Lipsku przywieźli 12 medali, w tym dwa złote – dla Józefa Wilkonia i Olgi Siemaszko. Siedmioma srebrnymi medalami nagrodzeni zostali: Michał Bylina, Maria Hiszpańska-Neumann, Bożena i Wiesław Majchrzakowie, Mieczysława Piotrowski, Zbigniew Rychlicki, Jerzy Srokowski oraz Jan Marcin Szancer.Brązowe medale otrzymali: Halina Chrostowska, Janusz Grabiański, Andrzej Heidrich, oraz Bohdan Zieleniec.

Kolejnym dużym osiągnięciem był widoczny udział na XII Triennale Sztuki Użytkowej w Mediolanie w 1960 roku, wówczas polscy ilustratorzy zostali nagrodzeni DZISIĘCIOMA ZŁOTYMI MEDALAMI indywidualnymi.  

W 1963 roku Polska reprezentacja artystów-plastyków nagrodzona została złotym medalem za najlepszy zbiór ilustracji książkowej, podczas szóstej edycji Biennale Sztuki w São Paulo. Polscy artyści, od 1964 roku, byli aktywni również w Brnie na Biennale Sztuki Użytkowej.

Od 1965 roku, brali aktywny udział w Międzynarodowej Wystawie Ilustracji Książkowej, która towarzyszyła Targom Książki w Bolonii. Natomiast od 1967 roku uczestniczyli w Biennale Ilustracji Książkowej dla Dzieci – BIB (Bienále Ilustrácií Bratislava), które odbywały się w Bratysławie gdzie dzięki swojej wyjątkowości, byli znani i doceniani. Od połowy lat 60. polscy graficy uczestniczyli w międzynarodowym konkursie „Najpiękniejsze Książki Świata” we Frankfurcie nad Menem, gdzie zostali szczególnie zapamiętani: Bohdan Butenko, Janusz Grabiański, Elżbieta Murawska, Andrzej Strumiłło i Zdzisław Witwicki. Ponadto od połowy lat 60. organizacja UNESCO wskazywała Polskę jako wzorowe miejsce do rozwoju sztuki, zwłaszcza tej przeznaczonej dla najmłodszych odbiorców.

1967 rok przyniósł kolejny sukces – nagrody za grafikę książkową, rodzimej ilustracji, podczas VIII Biennale w Brazylii. Od 1967 roku Polska reprezentacja ilustratorów była aktywna na Międzynarodowej Wystawie Grafiki Książkowej w Moskwie, która połączona była z konkursem „Najpiękniejsze Książki”. Uhonorowani podczas tego wydarzenia zostali: Bohdan Butenko, Zbigniew Rychlicki, Janusz Stanny, Andrzej Strumiłło, Józef Wilkoń. W tym samym czasie książki Naszej Księgarni zostały określone przez Biuro Wychowania UNESCO w Genewie jako wzór z którego powinny czerpać kraje członkowskie ONZ.

W 1971 roku polscy artyści czynnie uczestniczyli w światowych konkursach, zdobywając nagrody. Były to między innymi: Grand Prix dla Andrzeja Strumiłło, „Złote Jabłka” zdobyli: Marian Murawski – dwukrotnie (wraz z żoną Elżbietą Murawską), Janusz Stanny i Teresa Wilbik. Nagrodę „Złotych Plakatów” przyznano Zbigniewowi Rychlickiemu oraz Januszowi Stannemu, Józefowi Wilkoniowi, Krystynie Witkowskiej i Zdzisławowi Witwickiemu.